48. En de cirkel is rond

Om de corona een beetje te doorbreken was er een tijdje geleden bij ASML een online evenement (ja, er wordt daar van alles georganiseerd 😉). ‘Thuis achter de buis’ deden we hieraan mee. Op het moment dat de organisatoren in beeld verschenen, kwam 1 persoon me toch wel heel erg bekend voor. Maar ja, wie, hoe, wat, waar? Een directe collega die ik nog steeds niet in levende lijve had ontmoet? Iemand uit Geldrop? Iemand van de Rabo? Iemand ….…?

En toen viel ineens het ‘kwartje’ (‘25 eurocent’ klinkt zo gek): het was Sofie!! (in het kader van de privacy wet is dit niet haar echte naam 😉 😉)

En wie is Sofie dan, zul je je wellicht afvragen? (en trouwens: al vraag je je dat niet af, ik vertel het lekker toch! 😉)

Sofie was een directe collega van Francis tijdens haar werktijd bij Philips in Eindhoven in 1999. In die hoedanigheid heb ik Sofie destijds ook leren kennen. Ik heb haar na het overlijden van Francis nog wel een paar keer gesproken, maar uiteindelijk vervaagde het contact. En dan opeens, meer dan 20 jaar geleden, zag ik haar door ons beeldscherm heen lopen!

Half september hebben we een lunch afspraak staan om bij te praten en herinneringen op te halen. En ik weet zeker dat de bus met al die Philips collega’s ter sprake zal komen: op de dag van de begrafenis van Francis in Zeeuws Vlaanderen kwam er een grote touringcar vanuit Eindhoven aangereden met alle Philips collega’s die hun laatste eerbetoon wilden brengen. Je zult begrijpen dat dit op deze toch al emotionele dag een indrukwekkend gezicht was.

Destijds een collega van Francis, nu een collega van mij.

En de cirkel is rond….