54. Halverwege

Om nog eenmaal terug te komen op mijn verjaardag: ik kwam die dag een stapje dichter bij het zien van Abraham. Kijk, in principe geldt dit eigenlijk voor iedere dag dat ik uit mijn bed stap, maar op je verjaardag is dit misschien iets duidelijker aanwezig (of iemand anders attendeert je wel op dit feit 😉). Hoe dan ook: ik ben nog wel zó ver verwijderd van dé leeftijd dat ik hem in ieder geval nog niet met het blote oog in het zicht heb. 😉

Maar goed, ik ben dus 45 geworden. En op dat moment kwamen vragen bij me op zoals: ‘Wat heb ik in al die jaren eigenlijk allemaal gedaan?’, ‘Wat is er in die tijd allemaal gebeurd?’, en ‘Hoe nu verder?’.

En voordat nu iedereen roept: ‘Ha, ha, zit je in je midlife crisis?’, in de alom bekende online encyclopedie lees ik hierover het volgende:
“Een midlifecrisis wordt ervaren als een emotionele staat van twijfel en onrust. Een persoon voelt zich oncomfortabel worden bij de gewaarwording dat zijn of haar leven half voorbij is. Het leidt over het algemeen tot een bezinning en zelfreflectie op wat men heeft gedaan met het leven tot dat moment. Vaak gaat het gepaard met gevoelens dat men niet genoeg heeft bereikt, in welke zin dan ook. Wie een midlifecrisis ervaart, klaagt vaak over verveling of afgestompt zijn met betrekking tot het werk, partner en sociale contacten. Men voelt een sterke aandrang om, soms ingrijpende, wijzigingen aan te brengen in deze levensgebieden”

Volgens spelregel 1 van de midlifecrisis (grappig om een keertje door te lezen: https://www.rtlnieuws.nl/lifestyle/artikel/5224384/vijf-spelregels-van-de-midlifecrisis-etiquette) ondergaat iedereen een midlife-fase, maar lang niet bij iedereen mondt dit uit in een crisis. En zoals ik het op dit moment zelf zie, hoor ik bij deze laatste groep.

Ik zie het juist eigenlijk best wel allemaal rooskleurig tegemoet:

• De afgelopen 45 jaar heb ik besteed aan (op)groeien en dingen leren, met vallen en opstaan (letterlijk en figuurlijk!)
• Caroline en ik zijn druk bezig geweest om onze kinderen de fijne kneepjes van ‘het vak’  te leren. We zijn hier nog niet klaar mee, maar tot nu toe hebben we ze toch al aardig op de rit, al zeg ik het zelf
• Mijn werkzame leven zit er al weer voor de helft op, dus het is nu alleen nog maar aftellen geblazen
• Ben ik dan nu helemaal uitgeleerd? Nou, dat zeker nog niet. Maar ik ben wel (letterlijk) uitgegroeid. Volgens mij zit ik al in de krimp fase...
• Na al dat zaaien is het nu tijd om te gaan oogsten: er even vanuit gaande dat ik zeker 90 word (optimistisch moet je blijven 😊) mag ik nog zo’n zelfde periode hier op de aardbol rondlopen, gebruik makende van alle opgedane kennis en kunde tot nu toe! Wat een heerlijk vooruitzicht!!

Dus, conclusie….. kom maar op met de volgende 45 jaar!

En deze nieuwe periode is in ieder geval begonnen met een mooie mijlpaal: Caroline en ik zijn vandaag 2 decennia bij elkaar!
Trouwens, dat ze het überhaupt al zo lang met me volhoudt is toch een best knappe prestatie van haar! Zeker gezien:

Fijne avond iedereen!