151. Gevonden!

En wat doe je op een regenachtige zondagochtend: je gaat eerst even relaxed ontbijten in een tentje om de hoek, en daarna speel je een spelletje 'regen'wormen: 🤣

Tegen de tijd dat AC Milan ’s middags zijn thuiswedstrijd in het San Siro speelde was het gestopt met regenen en konden we genieten van het mooie stadion (of het nou nog geregend had of niet, we zaten toch wel droog 😂):
    

Uiteindelijk besloten we dat we ’s avonds niks meer gingen doen. Het weekend was op deze manier een mooie mix van actieve en relax-momenten.

De dag erna was het tijd om uit te checken en terug te reizen naar Bergamo. Onze trolleys lieten we in het bagagedepot achter en na een uurtje wandelen kwamen we uit bij de Funicolare di città, een kabelbaantje uit 1887 die ons vervolgens naar het oude centrum bracht.

Daar liepen we door prachtige straatjes, over pleinen, keken we uit over de daken en zagen we mooie kerken en andere gebouwen. Weer een compleet andere beleving dan Milaan!
     

De zon scheen die dag zo lekker dat ik zelfs moest opletten dat ik niet zou verbranden op mijn voorhoofd! 😁

En ja, toen was het moment aangebroken waarvoor we ook naar Bergamo waren gegaan: op zoek naar het restaurantje waar het stracciatella-ijs het levenslicht zag!

Ergens in de hoek van het oude gedeelte vonden we dé plek, gelateria La Marianna. Met geen enkel bordje werd je er naar toe gedirigeerd, er stonden geen grote pijlen van ‘Hier moet je zijn’. Een website over Italië omschrijft het als volgt: “Ze scheppen er helemaal niet over op, nergens staat het aangegeven, geen reisgids rept ervan, maar bij navraag knikken ze trots. En het is inderdaad heerlijk, dit romige ijs vol stukjes bitterzoete chocolade. De bonus is dat je het ijsje op kan eten op een bankje, genietend van het mooie uitzicht van de Colle Aperto van Bergamo Alta”. Nou, en dat hebben we dan maar gedaan:   

Naast het ijs heeft Bergamo nog een andere lekkernij: de Polenta e osei. Het is een taartje van cake, chocolade, hazelnootcrème, rum, gele marsepein en suiker. En ja, als je hier dan toch bent, ‘moet’ je die natuurlijk ook maar gelijk uitproberen, toch? 🙈

En toen was het dan toch echt tijd om huiswaarts te keren. Moe maar voldaan zaten we in het vliegtuig, want het was niet alleen ‘vakantie’: totaal hebben we 10 km gefietst en 30 km gelopen! Dus de pizza's, ijsjes, chocolade broodjes, chips, snoep en alle andere ongezonde dingen hebben we hiermee meer dan gecompenseerd! 😉

Terug in het Brabantse land stond taxi 'Marcel' voor ons klaar. Dat was echt kei-relaxed! Hij kwam gelukkig met de auto, dus we hoefden niet met z'n tweetjes op zijn bagagedrager. 😁

De eindconclusie: het was een super geslaagd weekend en wat mij betreft is een nieuwe traditie geboren!