118. Monopoly-stad?

De afgelopen dagen hebben we met z’n tweetjes in een Bed & Breakfast vertoefd. Caroline had een verrassingsweekendje geregeld en nadat we de kinderen hadden weggebracht voor hun logeerpartijtje mocht ik als bijrijder in de auto plaatsnemen.

En daar gingen we dan … ‘Niet wetend waar de reis eindigen zou’ (nou ja, dat laatste gold dus alleen voor mij! 😉)

In een hotel in een stad
Waar niemand ons hoort
Waar niemand ons kent
En niemand ons stoort
(wie herkent de songtekst van ‘Het is een nacht’ van Guus Meeuwis? Uitgebracht in 1996! Ja, inderdaad, alweer zo lang geleden… 😊)

Bij aankomst in het dorp parkeerden we bij een prachtig wit gebouw, ons verblijf voor de komende drie dagen:

Met veel enthousiasme kregen we uitleg van de eigenaar over deze voormalige pastorie. Tijdens de rondleiding door alle kamers vertelde hij in geuren en kleuren hoe het er vroeger allemaal uit had gezien en wat er allemaal verbouwd was. Wat een gastvrijheid en vriendelijkheid!

En wat het adres van dit monumentale pand is? Op bovenstaande foto zie je aan de linkerkant een straatnaambordje. Even inzoomen:
Dorpsstraat …. toch een beetje een Monopoly-stad! 😁

En wie weet komen we hier nog wel weer een keertje terug. De mensen hier denken in ieder geval van wel: 😂