37. Aan mijn lijf dit jaar geen polonaise!

Nee, dit jaar maar even geen carnaval.

Maar met ons vijven even flink los gaan op de muziek van De Snollebollekes kan natuurlijk wel: Klappen nondeju! 😉

Deze keer doen we dat niet in Geldrop, maar in een vakantiepark. En nee, nu eens even niet ’t Wolfsven: 

Zoals jullie zien hier geen Bloemetjesgordijn voor de ramen en er staat zeker geen Paard in de gang! 😂

Even genieten van een andere omgeving en bijkomen van de naweeën van het trekken van mijn verstandskies. Want tja, de afgelopen drie weken waren toch niet echt super relaxed. In één van mijn vorige verhalen schreef ik dat het trekken zelf kei snel ging. En de dag erna was ik redelijk positief over de pijn en het ongemak. Maar toen begon helaas de ellende: tijdens de dagen en nachten die hierop volgden werd de pijn steeds erger. Na mijn belletje naar het ziekenhuis kon ik gelukkig gelijk terecht, en binnen vijf minuten liep ik op de afdeling Kaakchirurgie. En wat bleek: ik had een ontstoken tandkas. ‘Nou meneer, dat komt niet zo vaak voor’. Had ik weer... inclusief de mededeling dat de heftige pijn nog wel een paar weken kon aanhouden. Zooooo, dat was een mooi vooruitzicht! 😄 (wel erg fijn dat de kaakchirurg destijds zei dat ik de andere drie verstandskiezen maar gewoon moest laten zitten). Maar goed, gelukkig is dat hoofdstuk nu afgesloten: En nou die hendjes de lucht in! Het feest kan beginnen!

Trouwens: in de tussentijd is er ook nog op intensieve en verantwoorde wijze getraind! De avondklok heeft gelukkig vooralsnog geen impact op mijn trainingsschema. Al is de oefening Zak es lekker door, ’s Nachts na tweeën nu wel alleen binnen te doen. 😃

Verder doe ik sinds december mee met een wandel challenge met de afdeling! Elke dag minimaal drie keer naar buiten. Via de ‘Ommetjes’ app van de Nederlandse Hartstichting kan je op verschillende manieren punten verdienen: het aantal keer dat je per dag loopt, de afstand die dag, voor 9:00 uur ’s ochtends, etc, etc. Leuk om natuurlijk je score bij te houden en de competitie aan te gaan met je collega’s (en dan uiteindelijk ook nog als winnaar uit de bus te komen! 😉), maar het hoofddoel was natuurlijk om je vanachter dat beeldscherm te krijgen. Nou, dat is zeker gelukt! En dan leveren de ochtendwandelingen toch mooie plaatjes op:

En als afsluiter van dit verhaal: Bij ons staat op de keukendeur een mooie uitspraak die zeker niet alleen tijdens dit carnavalsweekend geldt:

Alaaf!!