107. Maandagochtend 11:00 uur

‘Ik zou als ik jou was morgen niet gaan fietsen, want er is regen en onweer op komst’, zei de man achter de balie van het VVV kantoor in Bédoin.

En daar sta je dan met je stempelkaart en je toch best wel strakke planning: zondag naar Frankrijk, maandag verkenningstocht, dinsdag fietsen, woensdag inpakken en donderdag weer terug.
Dat was even slikken toen ik dat hoorde. Ik moest het even verwerken. Toen ik het gebouwtje uitliep draaiden mijn raderen in mijn bovenkamer op volle toeren:
En nu dan?
Ach, misschien valt het best wel mee en kan ik morgen gewoon gaan fietsen.
Nou ja, als iemand van de lokale bevolking het me afraadt dan zal het wel kloppen, toch? Wie ben ik dan om daar tegen in te gaan? En afdalen in de regen is natuurlijk helemaal geen pretje en niet zonder gevaar.
Hmmm, dan toch maar niet morgen maar woensdag.
Ja, maar past het dan wel? Wat had ik voor woensdag ook alweer allemaal bedacht? En wat kan dan niet doorgaan? En welke dingen moet ik nog allemaal doen voor mijn terugreis donderdag en kan dat dan een dag eerder of niet omdat ik juist alles nog nodig heb voor mijn fietsdag?
En zo ging het nog een tijdje door….

En nu zijn er wellicht mensen die denken ‘Jeetje, waar heb jij je allemaal druk over gemaakt zeg’. En dat kan ik ook wel begrijpen. Op het weer heb je geen invloed. Je kunt er niks aan veranderen.
Maar dat is uiteraard ook wel weer makkelijk gezegd. Als je een bepaald doel nastreeft dan wil je dit ook werkelijkheid laten worden. Tuurlijk, tegenvallers kunnen altijd gebeuren, maar je blaast zo’n avontuur ook niet zomaar even af. Het is niet dat de bakker zegt dat er vandaag geen brood meer is en dat je dan hierop antwoordt: ‘Ach, geen enkel probleem hoor. Kom ik morgen wel weer langs’. Je zit 1.000 km van Nederland vandaan, in je eentje….

Maar het positieve: ik heb het wel geprobeerd! Toen ik rond lunchtijd via de mooie slingerweg in het bos met de auto naar boven was gereden merkte ik dat ik vaak tegen mezelf zei: Kom op yoh! Dit is wat het is. Je staat hier nu bovenop die berg. Geniet ook van dit moment!
En dat heb ik gelukkig ook gedaan, zie verhaal 99. Al terugdenkend ben ik er nog steeds stil van. 😊

Maar het bleef diep van binnen wel een  beetje aan me knagen. Zomaar compleet naast me neerleggen lukte natuurlijk ook niet: Stel dat ik besluit om morgen niet te gaan fietsen, maar het weer blijkt gedurende die dag toch goed genoeg te zijn en de regen en onweer verplaatst zich naar woensdag. Ja, dan heb ik dus helemaal niks. Het zal toch niet gebeuren dat ik helemaal niet kan fietsen de komende dagen. Ik ben hier uiteraard niet gekomen om maar 1 keer omhoog te gaan… met de auto.
Achteraf gezien waren deze ‘zorgen’ niet nodig, want zoals ik op dinsdag begin van de middag in mijn verhaal schreef: ik heb echt de juiste beslissing genomen, de top is nauwelijks zichtbaar.

Die dag heb ik alles opgezocht voor het fietsen, maar ik was tegelijkertijd ook al bezig met de terugreis: wat kan ik alvast doen, welk eten heb ik woensdagavond nog nodig, hoe laat moet ik ‘s nachts vertrekken om zo de file in Lyon te vermijden, welke spullen kan ik alvast inpakken. En ook boodschappen doen, cadeautjes voor het thuisfront kopen, de auto voltanken, opruimen in het appartement, etc, etc.
Het was uiteindelijk dus niet ‘rustig en met aandacht toewerken’ naar dé fietsdag.

Ik heb hier de afgelopen weken regelmatig over nagedacht (en een hele avond in de sauna gisteren doet ook wonderen om tot rust te komen en je gedachten de vrije loop te laten om ze vervolgens weer te ordenen 😉).
Conclusie: al het bovenstaande heeft uiteindelijk toch meer impact gehad dan ik op dat moment waarschijnlijk dacht. De beleving de dag ervoor was echt anders.

Hoe ik het anders had kunnen doen?

Daar kom ik later op terug! 😉