110. Alternatieven

De volgende fase in het reflectieproces: ‘Je bedenkt wat anders zou kunnen in het vervolg’.

En daar heb ik uiteraard al over nagedacht. 😉

Naast wat ik in het verhaal van gisteren heb opgeschreven vroeg ik me ook af of ik niet te veel had voorbereid. Het antwoord hierop is ja en nee. Voorbereiding is m.i. zeker nodig voor iets groots wat je nog nooit gedaan hebt en waarschijnlijk in de toekomst ook niet meer zal gaan doen. Aan de andere kant was bijvoorbeeld het maken van een gedetailleerd tijdschema niet echt nodig. Zo’n schema is handig zodat je van te voren inzichtelijk hebt wat mogelijk zou kunnen zijn. Maar het legde juist ook druk op mezelf. Tijdens de beklimmingen was ik er mee bezig en bij elke tussenstop keek ik op mijn papiertje of ik nog wel ‘op schema’ lag. En zoals jullie weten was dat niet het geval…
Nu weet ik dat ik een persoon ben die alles graag goed organiseert en voorbereidt, dus het laten vieren van de teugels wat dit betreft zal niet van vandaag op morgen zijn gerealiseerd. Maar stapje voor stapje komen we er wel! 💪

Een ander ‘dingetje’ was de duur van mijn verblijf in Frankrijk. Bij de Alpe d’HuZes waren we een week in het zuiden, een paar dagen ervoor en een paar dagen erna. Mijn Mont Ventoux periode was eigenlijk te strak gepland. Nou ja, het had wel gepast als ik mijn fietsdag niet een dag had moeten verschuiven vanwege het onweer en de regen. Maar ja, dat was wel wat er gebeurde. Ik had eigenlijk nog een extra dag moeten blijven, niet alleen vanwege mijn fysieke gesteldheid, maar ook om alles in me op te nemen / te laten bezinken van wat ik allemaal had gedaan. Nu was de beleving de dag ervoor helemaal anders (zie verhaal 107) en ook na het fietsen ging het als een sneltreinvaart: terug in het appartement, douchen, inpakken en gaan slapen. Drie uur later stond ik weer naast mijn bed voor de lange terugreis naar Les Pays Bas. En bij thuiskomst waren daar logischerwijs de gezinsleden en alle normale dagelijkse bezigheden in en om het huis.
Het was verre van ideaal, maar ‘Het was niet anders’. Tenminste dat hield ik mezelf voor. En dat was dus niet waar! Ik had er zelf voor gekozen om op donderdag terug naar huis te rijden, want anders had ik nog van alles moeten regelen: de eigenaar van het appartement moeten benaderen of ik nog tot vrijdag zou kunnen blijven, mijn fysio afspraak moeten verzetten, Caroline zou dan nog een dag langer alleen zijn met de kids, etc, etc.
En nu heb ik dus ervaren dat een dagje er aan vastplakken beter geweest zou zijn. En eerlijk is eerlijk: Caroline had dit op dinsdag zelfs nog voorgesteld! ‘Blijf een dagje extra. Hier red ik het wel!’ zei ze door de telefoon. Maar op dat moment vond ik dat niet nodig… Dom, dom, dom! 🙈

Binnenkort lees je het slotakkoord van mijn ‘zoektocht naar het waarom’.