114. Lummelen …… met ‘Ma’

De laatste maanden van 2022 was een onrustige periode voor me. Ik was even 'fietsdoelloos'. En dat gevoel was ook echt weer even nieuw voor me. Niet continu bezig zijn met een bepaald doel voor ogen, maar gewoon … euh… ‘bezig zijn’. En als er op een bepaalde dag even iets minder te doen was dan sloeg mijn humeur regelmatig om naar het andere uiterste: helemaal nergens zin in iets hebben. Nou, ik kan je vertellen, ik werd er niet vrolijker van.

In november kwam ik de volgende toepasselijke quote tegen: ‘Een pauze nemen maakt je niet lui, het maakt je veerkrachtiger’. Nou, zo voelde me ik eind vorig jaar helemaal niet! Maar sinds een paar weken gebruik ik deze ‘rustperiode’ ook om weer eens goed na te denken en te praten met Caroline over hoe we, samen en ieder voor zich, in het leven staan, waar we zelf gelukkig van worden en wat we nog graag zouden willen. Dus op de een of andere manier begint de pauze me toch (veer)krachtiger te maken! 😊

Rustig aan doen, rust pakken, rustmomenten inlassen, rust in lichaam en geest. Ze zijn in mijn eerdere verhalen allemaal voorbij gekomen. Van kinds af aan ben ik al actief geweest en na het overlijden van Francis is dat nog extra versterkt door het stemmetje in mijn hoofd dat zei dat ik elke seconde optimaal moest benutten. En daar hoorde slapen zeker niet bij. Mijn motto was sinds die tijd: ‘Slapen doe ik wel als ik met pensioen ben’. Maar ik ben er nu ook wel achter dat dat helaas nog iets te lang gaat duren. 😂

Veel mensen vinden het juist heerlijk om effe niks te doen, maar voor een energiek persoon is stilzitten een lastige ‘bezigheid’. Het voelt voor mij alsof het geen toegevoegde waarde heeft. Maar ik heb onderhand ook wel door dat als ik zo door blijf gaan als een ‘Duracell konijntje’, ik de beoogde 90 jaar zeker niet ga halen. Dus ergens moeten die rustmomenten er toch in gaan komen. Caroline kwam onlangs met een mooi artikel over het Japanse ‘Ma’. In plaats van dat ik het artikel compleet in mijn eigen woorden ga beschrijven heb ik een paar stukjes overgenomen:
“Sinds de industriële revolutie haar intrede deed in ons samenleven, hebben we lummeltijd tot het rijk der nietsnutten verbannen. Het moet doelmatig, kostenbewust, efficiënt, gefocust en het liefst allemaal ook nog met een hoop passie. Ook privé rennen we van hoogtepunt naar hoogtepunt en is elk uur van de dag gevuld met iets leuks, iets nuttigs, iets van waarde. De vraag is of een opeenstapeling van mooie momenten en projecten nog wel schoonheid draagt, of slechts een afwerklijst wordt, waarvan maatschappelijke en persoonlijke overprikkeling, uitputting en leegte het eindstation is.
Japan kent het begrip 'Ma'. Ma staat voor datgene wat er tussen de hoogtepunten gebeurt. Ma is de stilte tussen de muzieknoten, die ervoor zorgen dat je de klank kunt waarnemen. Ma is datgene wat er níet is, zodat datgene wat er wél is, wint aan kracht en schoonheid.
Hoe voeg je een scheutje Ma toe aan het leven? Door te snappen dat er heel veel leuke dingen in het leven zijn of nuttige projecten op het werk, maar dat als je die allemaal op elkaar propt niks meer leuk en nuttig is. Omdat de Ma ontbreekt. En zonder Ma geen schoonheid der dingen. Ma is zorgen dat je in het weekend kiest voor het bezoeken van één verjaardagsfeestje in plaats van twee waar je er dan bij allebei nét niet echt bent. Ma is tijd tussen twee werkoverleggen in, waarin je naar het toilet kunt gaan, nog even kunt blijven hangen met die ene persoon die er wat stilletjes bij zat, of gewoon … even kunt lummelen.”

Wellicht dat ‘Ma’ mij helpt. Ik ga het in ieder geval eens een tijdje proberen…. 😉