139. Achter zijn brede rug

Ken je dat verhaal van de wind die je eerst tegen hebt, 's nachts draait en de dag erna gewoon nog krachtiger weer in je gezicht blaast? Nou, dat verhaal zijn wij aan het volgen! 🙈🥴
Waar we eerst wind tegen hadden richting Groningen, was vandaag de wind een flinke lastpak onderweg naar Lelystad, onze eindbestemming van vandaag.

Meer dan 100 kilometer fietsen met alleen maar windkracht 4 tegen is op zich al best wel zwaar. Maar daarbij sputterden onze benen ook nog tegen! Al was dat ook niet heel erg vreemd na de in totaal 290 kilometer van de afgelopen twee dagen. Spierpijn in bovenbenen, knieën, kuiten en hamstrings. Oftewel: eigenlijk overal wat met benen te maken heeft! 
Maar ... een wijs man zei gisteren nog tegen me: ‘Des te knapper de prestatie!’ En dat gaf ons weer een extra boost! 💪
(in eerste instantie had de autocorrectie van what’s app er ‘Des te knapper de presentatie!’ van gemaakt. Als we er vandaag even doorheen zaten riepen we dit tegen elkaar, waarna we weer keihard lachend verder fietsten! 😂)

Na het uitgebreide ontbijtbuffet in het hotel (maar nét niet te veel gegeten dat we er echt last van zouden hebben) begon de dag met dezelfde weg die we gisteren ook gefietst hadden, maar dan nu weer terug naar het zuiden.   

Eén van onze stopmomenten tijdens de ‘regen’-tocht gisteren was bij een standbeeld van Jan, een oude brugwachter.

En wat wil het toeval: precies bij ‘Onze Jan’ moesten we afslaan om de weg te vervolgen richting Flevoland. 😁

Het was gedurende de rit flink ploeteren: de wieken van de windmolens gingen als een gek tekeer en er leek geen einde aan de weg te komen. De oplossing die ik vorige week in één van mijn verhalen aandroeg heb ik toen in de praktijk gebracht: af en toe achter Marcel’s brede rug gaan fietsen! En dat gaf me op die momenten wel even wat verlichting… 😊

Vandaag hebben we geen foto’s van Monopoly kaartjes te laten zien, maar bij deze een aantal andere leuke plaatjes:

• Even lachen bij Muggenbeet:
  

• Kibbeling eten in Blokzijl:
  

• Onze hoogtemeters meepakken op de Ketelbrug:
  
   
• Een zonnige adempauze voordat we aan de laatste 15 kilometer gingen beginnen: 😎
  

En uiteindelijk kwamen we in Lelystad aan, waar we 2 kilometer voor de finish nog net een stortbui op ons dak kregen. Tsja, niet dat we het echt leuk vonden, maar we waren het onderhand wel gewend…

Na het eten was het tijd om mijn pijnlijke benen hun verdiende rust in bad te gunnen. Poehé, dat was lekker!

De opbrengst van vandaag: we zijn weer 110 kilometer verder. We hadden het van te voren niet zo uitgekiend, maar door de vele kilometers deze eerste drie dagen hebben we minder kilometers te gaan tijdens de resterende dagen. We bleven wel steeds geinen over ‘In vijf dagen thuis’, maar langzaamaan gaan de gedachten ook naar ‘Zullen we niet gewoon donderdag naar huis gaan?’. Iets minder kilometers op een dag, zodat én de benen meer kunnen rusten, maar ook wijzelf meer tijd hebben om nóg meer te genieten van dit avontuur…