142. De laatste kilometers

Vandaag begon de ochtend met een overheerlijk en super relaxed hotel ontbijt. Ok, ok, misschien wel een heeeeeel klein beetje te veel gegeten, maar ach, het zou toch nog maar 50 kilometer naar Utrecht zijn. 😁
      
En aangezien Marcel min of meer dezelfde hoeveelheid op had gingen we elk een paar kilo zwaarder op pad voor die laatste kilometers.

En ja hoor, we waren nog geen 100 meter onderweg en “Het regent, het regent, de mannetjes worden nat!” 😂

Onderweg zijn we een aantal keer gestopt om even te schuilen. Al was het maar om onze brillen droog te maken zodat we toch wel twee hele tellen iets beter zagen waar we heen moesten. 😉  

Uiteindelijk was daar de 8e stad in zicht en verliep ook hier het vinden van de straten vlekkeloos:
      

Terwijl mijn hele lichaam (t)rilde van de kou, nattigheid en vermoeidheid, hebben we onze overwinning op de rode loper gevierd!

En toen zat het erop! We hadden alle steden bezocht. Missie volbracht! 💪

Het initiële idee begin dit jaar was om nog van Utrecht terug naar Geldrop te fietsen, maar zoals ik in verhaal 126 al had geschreven: “En of dat fietsend wordt of dat we zo kapot zijn dat we de fiets in de trein richting het zuiden ‘gooien’: dat zien we dan wel! Het fijne is dat we dit nu nog niet hoeven te beslissen. Die flexibiliteit is er en de beslissing hoeft pas genomen te worden op het moment dat we de laatste straat in Utrecht hebben gefotografeerd”.
We hadden deze beslissing gisteravond in het hotel genomen. Naast dat het echt slecht weer was moest het fietsen naar Geldrop nog iets van toegevoegde waarde zijn en zo voelde dat voor ons niet. Zoals hierboven al geschreven: onze missie was volbracht!

In de trein was het zitten, appjes beantwoorden en op zoek naar een wc 5 coupes verder op. Dat heen en weer lopen ging lekker soepel… 😁

We zijn in Eindhoven uitgestapt en zijn vanaf daar naar Geldrop gefietst, om zodoende ons ‘Rondje Nederland’ rond te maken. In totaliteit hebben we 625 km gefietst, en verbazingwekkend: het vlakke Nederland heeft ons ook nog 3.741 hoogtemeters opgeleverd!

Was dit dan het einde?
Nee, onze lieve echtgenoten hadden het idee opgevat om dit avontuur nog met beide gezinnen gezamenlijk af te sluiten, inclusief een ‘gezonde’ maaltijd…. Tsja, 1 keer raden: … inderdaad: friet! 😂

Was dit dan echt het einde?
Nee, want als klap op de vuurpijl kregen Marcel en ik ieder een fotoalbum uitgereikt met alle foto’s van de afgelopen 6 dagen! Zelfs op het moment dat wij in de trein zaten hebben ze de foto’s uit Utrecht nog laten afdrukken en vervolgens ingeplakt:

Van het begin:

Tot het einde:

Dank jullie wel dames! Wat een geweldig cadeau! 😍

En is het dan nu echt klaar?
Ja, de laptop gaat dicht en straks is het lekker slapen met een brede glimlach op mijn mond en een hoofd vol met mooie herinneringen!