143. Hoe voel ik me nu?

Het is nu twee weken geleden dat we het Monopoly bord omhoog hielden. Wat is er in die tussentijd veel gebeurd!

Een korte terugblik.

In eerste instantie zou ik in mijn eentje de rondreis gaan maken, maar nu terugkijkend ben ik blij dat ik dit niet alleen heb gedaan. De beleving zou echt compleet anders zijn geweest. En ja, achter wie zijn brede rug had ik anders moeten fietsen? 😁

Nee zonder gekheid, een mede-fietser met hetzelfde tempo, hetzelfde doorzettingsvermogen, dezelfde drive om er voor te gaan was echt fantastisch!

Maar niet alleen op de fiets: dezelfde ideeën over de stopmomenten, het eten (friet!) en drinken, de overnachtingsplekken, etc, etc. ….. Jeetje, je zou bijna denken: een tweede Peter. Het enige verschil is onze lengte! 😂

En een mega-belangrijk element tijdens dit avontuur: de (soms lekker foute mannen)humor! Och man, wat hebben we ontzettend veel plezier gehad! Wat hebben we wat afgelachen! Mijn kaken doen er nog zeer van! 😅

De gekozen flexibiliteit om niet van te voren alle overnachtingsplekken te boeken heeft in ieder geval goed uitgepakt. Misschien moet ik dit eens vaker doen. 😊

Om tot slot nog even terug te komen op de twee belangrijkste inzichten na mijn Mont Ventoux reis vorig jaar:

• Is het doel wel reëel?
• Plan ik niet alles zo strak dat er eigenlijk geen tijd meer is om het allemaal te laten bezinken?

Wat betreft het eerste punt waren de keuzes ‘22 straten in plaats van alle 40 Monopoly vakjes’ en ‘6 dagen fietsen in plaats van minder dagen’ hele goede beslissingen.
Als ik eerlijk ben vond ik het ook wel spannend: de weken ervoor is er geen dag voorbij gegaan dat ik dacht: zal ik het dan toch niet uitstellen naar volgend jaar? En zou ik het überhaupt wel halen? Uiteindelijk ging ik toch ongetraind en niet echt fit op pad (o.a. vanwege mijn corona besmetting). Tsja, en dan toch zoveel dagen achter elkaar op de fiets…..
Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. Onderweg hebben we ook geen fietsproblemen gehad, geen lekke band, geen ketting eraf of iets dergelijks (alleen een ‘beetje’ regen en tegenwind, maar daar ga ik niet nog een keer over beginnen! 😉)

En als ik kijk naar het tweede punt: er is ook tijd geweest voor het laten bezinken van onze prestatie. Juist ook omdat we gekozen hebben om niet woensdagavond laat nog in Geldrop aan te komen, maar juist om die extra tijd te nemen in het hotel om te genieten (Hmmmmm, het voordeel was wel geweest dat we droog thuis waren aangekomen. Maar ja, daar zou ik niet meer over beginnen 😂).
Het was natuurlijk flink wat werk om afgelopen week alles in verhalen om te zetten, maar deze ‘herbeleving’ gaf me ook een goed gevoel.
Maar ook alle leuke/grappige/spontane en ‘Succes, we zijn trots op jullie!’ what’s app berichtjes gedurende de fietstocht waren flinke opstekers!

Conclusie:

• Ik ben moe, maar ik voel me goed! De trots overwint! 💪
• Je bent nooit te oud om te leren!
• We hebben het gehaald!

Er is al aan me gevraagd of ik een nieuwe fietsdoel heb. Nou, dat wordt …….. Nee, laat ik nou maar eerst even tot rust komen! 😊

Marcel: bedankt voor dit geweldige avontuur!! Het was een memorabele week die ik echt nooit meer zal vergeten!!