71. Anders maar toch vertrouwd

Na vier keer Limburg en een uitstapje naar Zeeuws Vlaanderen was dit weekend de Ardennen de plaats waar het allemaal moest gebeuren.

Vanwege het mindere weer vorige week heb ik tot op het laatste moment gewacht met de beslissing welke fiets ik mee zou nemen (nee, de elektrische bakfiets was in een eerdere voorronde al afgevallen 😄). Uiteindelijk kwam toch mijn racefiets als winnaar uit de bus.

Met Marcel als chauffeur reden we vrijdagmiddag met goede zin naar het oosten van België (oftewel: op de kaart recht naar beneden). Jammer genoeg kon onze 3e teammaat niet mee vanwege andere verplichtingen (lees: werk). Na nog geen twee uur rijden kwamen we op bekend terrein. Niet alleen bekend van een paar jaar terug (wie nog een keer wilt genieten van onze heroïsche daden van destijds: zie mijn verhalen 30 en 31 😉), maar ook van 17 jaar geleden!! In 2005 was ik op hetzelfde vakantiepark samen met Caroline. Inderdaad, toen we nog ‘jong en onbezonnen’ waren. 😂

Wie had ooit bedacht dat ik hier zoveel jaar later nog een keer de omgeving onveilig zou maken.

Maar goed, genoeg herinneringen opgehaald. Hieronder vinden jullie een kort verslag van onze belevenissen de afgelopen dagen:
“Nou, van de voorspelde regen hebben we gelukkig niet veel gezien. Ok, ok, op 1 sneeuwbuitje na dan. ⛄️ Op zondag kwam zelfs het zonnetje af en toe door het wolkendek heen. De korte broek en badslippers bleven echter nog wel in de koffer, want met 1 graad boven nul was het best nog wel wat ‘frisjes’. Verder waren de bedden goed en de afhaalchinees was van uitmuntende kwaliteit, net als de gebakken eieren met spek trouwens”.

Oh wacht, dit was het andere verslag. We kwamen hier om te fietsen. 😉

Allereerst nog even ter herinnering: in het dorpje Trois-Ponts zijn 6 klimroutes uitgezet: de Alpe d’HuZes ‘lusjes’. Je komt elke keer terug in het dorp en op dat moment kun je de beslissing nemen of je een volgende lus wilt gaan fietsen of dat je het voor gezien houdt. Het vakantiepark waar we deze keer verbleven ligt op 2,3 km van de start en finish, dus wanneer nodig plakten we er nog een paar extra kilometertjes aan vast, voor een hapje, drankje en … natuurlijk ….een sanitaire stop.  

Gisteren hadden we trouwens nog een gevalletje 'Da's oek weh toevallig'. Tijdens het fietsen van één van de lusjes kwamen we de Nederlandse vrouw tegen die deze routes had uitgezet. Ze geeft fietsclinics in de Ardennen en maakte ter voorbereiding hiervan de bewegwijzering op de straat met een spuitbus weer wat zichtbaarder. Onze dank hiervoor was groot! 😉

Alles bij elkaar opgeteld hebben we dit weekend weer flink wat kilometers en bijbehorende hoogtemeters weggetrapt.

En was het inderdaad: ‘Un schil de peule', ‘Une petit flûte du centime’ of ‘Un petit froid truc’? (sorry voor de herhaling, maar ik blijf ze zelf nog erg leuk vinden. 😉 Weten jullie het nog? een peulenschil, een fluitje van een cent en een koud kunstje)

Het antwoord hierop is 'Nee, dat was het zeker niet’. Maar onder het mom van 'Opgeven was echt geen optie!' hebben we deze klus toch mooi weer geklaard!

@Marcel: dank je wel voor de gezelligheid en morele ondersteuning de afgelopen dagen!!