74. De beklimming zelf

Ik krijg regelmatig de vraag hoe de dag zelf er nu eigenlijk uit gaat zien.

Tot nu toe heb ik de berg drie keer beklommen. De eerste keer was op 27 augustus 2018, oftewel mijn ‘val’dag. In de ochtend ben ik met de auto naar het dorpje Le Bourg d’Oisans gereden aan de voet van de Alpe d‘Huez. Onwetend over wat me te wachten zou staan ben ik aan de klim begonnen. Na anderhalf uur kwam ik trots boven:

Zoals jullie wellicht nog wel weten ben ik een jaar later teruggegaan naar mijn valplek (zie verhaal 3). In die week heb ik ook de Alpe d’Huez beklommen. Om nog iets beter voorbereid te zijn had ik net daarvoor contact opgenomen met de Alpe d’HuZes organisatie: waar en hoe laat kan er gestart worden en waar is de finish eigenlijk? Wat bleek: in 2018 had ik 2,5 kilometer te weinig gefietst! Nu zal je misschien denken: ‘Wat is 2,5 kilometer nou! Gaat ie daar over miepen!’. Nou, als je die alleen maar stijgend moet afleggen dan is dat best wel wat. 😁

De eerste start ’s ochtends vindt om 4:30 uur plaats bij het restaurant La Romanche in het centrum van Le Bourg d’Oisans. En aangezien we daar over een kleine 5 weken ook acte de présence willen geven wordt het dus vroeg opstaan (of gewoon een nachtje niet slapen… 😉). Na de eerste start wordt de startmat naar de rotonde net buiten het dorp verlegd. Duizenden fietsers laten beginnen bij deze rotonde is niet veilig, dus de eerste rit is iets langer dan de andere beklimmingen.

En dan begint het ….

De klim telt 21 genummerde haarspeldbochten. Onderaan de berg ligt bocht 21 en bovenaan bocht 1. In elke bocht staat een bord met de naam van een of twee Tour-etappewinnaars op de Alpe d'Huez (zoals bijvoorbeeld onze Nederlanders Hennie Kuiper, Joop Zoetemelk en Peter Winnen).

Zoals ik zelf ook al ervaren heb: het is nergens vlak en het begint gelijk pittig: de eerste drie kilometer zijn zwaar t/m bocht 17. Daarna kom je nog een paar stukken tegen die je wel ‘efkes doet zweten’.

Het zal überhaupt lastig zijn om je eigen tempo te kunnen rijden, want ja, je bent daar niet de enige. 😊 Opletten op je voorganger, ineens moeten remmen en weer op gang moeten komen, eventueel inhalen, … het zal allemaal meer energie dan normaal kosten.

En denk trouwens niet bij bocht 1 dat je er al bent, want dat moet je nog 1,7 kilometer! En ook bij dit laatste gedeelte ga je nog steeds de hoogte in. Het is qua stijgingspercentage dan wel minder steil, maar als je al zo lang aan het klimmen bent en je bent de bochten aan het ‘aftellen’ dan is het mentaal gezien een zwaar stuk.  

Over mentaal gesproken: toen ik in 2018 en 19 daar aan het zwoegen was waren de teksten op de weg van de editie het jaar ervoor nog goed zichtbaar. Ik weet nog goed dat het toen veel indruk maakte: ‘Liefde is oneindig’ en ‘Je doet dit voor …’. Maar ook opbeurende teksten zoals ‘Trots op je papa!’ en ‘Lachen Rien, vanaf hier is het vlak(bij)’.
Het zal dus niet zomaar ‘effe’ fietsen worden, maar het wordt ook een zeer emotionele dag, zeker ook vanwege mijn eigen hoofdreden. In verhaal 8 heb ik hier uitgebreid over geschreven.

Na 14,5 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 8% en 1.061 hoogtemeters in de benen zie je de finish opdoemen iets voorbij het Palais du Sport. Daar is het even op adem komen (of ietsje langer… 😉) en dan hop terug naar beneden via dezelfde route. Je snelheidsmeter mag dan maximaal 40 km/u aangeven, wat op zich logisch is vanwege de andere fietsers en wandelaars die op hetzelfde stuk asfalt naar boven of ook naar beneden aan het gaan zijn. Er wordt gecontroleerd op je snelheid dus als je na een eerste waarschuwing nog een keer te hard afdaalt dan is het einde oefening voor die dag.

Beneden aangekomen kunnen we ons gaan opfrissen in ons appartement. Het ligt op 400 meter van de eerste start verder het dorp in, dus onze ritten zijn wel iets langer dan voor de andere fietsers, maar dat maakt niks uit. Na elke afdaling kunnen we daar schone kleren aandoen, de bidons opnieuw vullen, eventueel een tijdje met de beentjes omhoog, en zelf bepalen of en zo ja, wanneer we de volgende rit zullen beginnen.

Het wordt hoe dan ook gedurende de dag steeds zwaarder om die berg te bedwingen dus de ‘rondetijden’ zullen zeker gaan oplopen. Er is ook een eindtijd ingesteld: je mag om 18:00 uur voor de laatste keer starten. Daarna zijn er bij een aantal bochten ‘doorkomsttijden’ (zodat het aannemelijk is dat je voor 20:00 uur bij de finish zult zijn). Red je dit niet dan word je verzocht in de bezemwagen plaats te nemen…

Hoe de dag er daadwerkelijk uit zal gaan zien, lieve kijkbuiskinderen, dat horen jullie over iets meer als een maand! Maar nu eerst: oogjes dicht en snaveltjes toe! 😉