89. De laatste zinnen

Daar ben ik weer. Ik ben even uit de lucht geweest. Door verschillende omstandigheden had ik pas sinds kort tijd om de Alpe d’HuZes dag daadwerkelijk te laten bezinken.

Maar laten we beginnen. 😉

3:02 uur Goedemor … euh nacht! De wekker is net gegaan. Zoals verwacht: super slecht geslapen. Als je er toch een positieve draai aan wilt geven noem het dan maar gezonde spanning. Aankleden, de bidons vullen en dan richting de start. Om 4:30 uur mogen de eerste deelnemers vertrekken. We weten dat we niet vooraan zullen staan, want er zijn ‘gekkeren’ die daar nu al zijn. Hopelijk kunnen wij rond 4:45 uur op de fiets stappen voor de eerste beklimming.
[wellicht herken je deze zinnen uit de what’s groep die ik destijds had aangemaakt. Teruglezend vond ik dit geheel een hele mooie beschrijving van deze bijzondere dag]

4:12 uur Het ‘feest’ gaat bijna beginnen! Team “Fiets ‘m d’rop!” is present! We staan in het derde tijdvak. Oftewel: al 1.000 fietsers voor ons.   

4:42 uur Na het aftellen van de burgemeester van Bourg d’Oisans van 6 naar 1 konden we voor de eerste keer aan de bak. Deze rit is ook vanaf mijn fiets gefilmd, zie de filmpjes onder tabje "Video's". Het geeft een mooi beeld van de rit van donker naar licht, de sfeer, de kaarsen onderweg, het vele goedemorgen wensen en de steun en aanmoedigingen vanaf de kant.

6:21 uur De eerste beklimming zit er op! Echt mega indrukwekkend om in het donker omhoog te gaan, met allemaal kaarsen langs de weg. Ga zo naar beneden.   

7:16 uur Ben weer opgefrist in het appartement. Benieuwd hoe de tweede keer omhoog gaat verlopen.
       
Naast de aanmoedigingen kreeg ik trouwens vanaf de eerste beklimming ook wat ‘fysieke’ steun vanaf de kant (nee, ik ben niet geduwd! 😁): door mijn zweethanden kreeg ik de energie gelletjes niet open en de pogingen met mijn tanden in combinatie met een beugel waren ook niet echt een succes. Gelukkig stond daar ‘ene Lucas’ die zo aardig was om dit elke keer voor mij te doen. 😉

9:03 uur Zo, ben nu voor de tweede keer boven. Het gaat goed. Uiteraard wel lastiger dan de eerste keer. Ook omdat we net een regenbui op ons dak hebben gehad. Nu gelukkig weer droog naar beneden!

9:56 uur Droge kleren en gaan met die banaan. Here I come!

12:02 uur En voor de derde keer boven! Potverdikkie, dat was een potje zwaar(der).
Dit was ook wel te zien bij de finish van deze 3e beklimming:

13:44 uur Net even een langere pauze gehouden. Ik merk dat ik lichamelijk echt moe aan het raken ben. Maar dat komt ook omdat mijn emoties erg hoog zitten. Oftewel: ik heb daarnet onderweg en zojuist in het appartement flink zitten huilen. Het is een zware dag….

15:51 uur Alle emoties eruit en een boterham met pindakaas erin doet wonderen! Zojuist mijn 4e beklimming afgerond!!! @Marjolein (manueel therapeut): van deze beklimming heb ik het meeste genoten!!
En dat terwijl het gemiddeld 32 graden was! Er werd goed op ons gelet: bij verschillende bochten stond er iemand van de organisatie die vroeg hoe het met je ging en op andere plekken werd drinkwater uitgedeeld en kreeg je sponzen met water aangereikt.

16:59 uur Nou, nog eentje dan om het af te leren! De laatste finishtijd is 20:00 uur, dus dat moet toch te halen zijn. Zelfs als ik bij elke bocht eventjes stop. Deze beklimming is in het kader van ‘Opgeven is geen optie’!!!
Tijdens deze laatste rit voelde ik me op sommige stukken wel heel erg alleen: slechts een paar fietsers nog voor en achter me, bijna geen mensen meer langs de kant (Lucas, mijn ‘gel-mannetje’ 😊 was ook al naar huis) en bij sommige bochten waren ze al aan het opruimen. Maar …. opgeven was op dat moment echt geen optie!

19:13 uur En dit is wat ik wilde: alles geven, het maximale uit me zelf halen!! De 5 keer is gelukt!! Ik ben nu lichamelijk moe en mentaal helemaal op. Dank allemaal voor de steun afgelopen week, maar zeker ook vandaag!! Dit heeft me er echt doorheen geholpen!!
    

Het was anderen ook al opgevallen, maar toen ik achteraf mijn tijdregistratie bekeek, zag ik dat de tijden van de laatste drie beklimmingen zo goed als hetzelfde waren. Lekker constant! Ik weet nog dat ik ’s avonds bovenop de berg hardop heb gedacht dat als er geen tijdslimiet geweest zou zijn het me ook nog wel een 6e keer was gelukt. Maar ja, dat zei ik toen… 😂 Of ik ooit terug ga om nog een keer deel te nemen aan de Alpe d’HuZes of gewoon een keer privé om toch die zes keer te halen: ik weet het niet, zeg nooit nooit. Maar op dit moment heb ik daar geen behoefte aan. Ik heb bereikt wat ik wilde….

Tot slot: verhaal 1 had als titel ‘De eerste zinnen’. Het verhaal dat je nu net hebt gelezen is het laatste verhaal over mijn ‘Reis naar Huez’. In de tussenliggende periode is er veel gebeurd met als klapper op de vuurpijl 2 juni 2022. Iets om nooit meer te vergeten……