91. Onderschatting?

Er zijn momenten dat ik denk: “Ach, begin juni heb ik de Alpe d’Huez vijf keer beklommen, dan moet die drie keer Mont Ventoux toch ook wel lukken?”. Maar naarmate ik verder in het boek kom, ervaringen op internet lees en de verhalen van collega’s hoor die de berg al een keer hebben bedwongen dan worden deze gedachten toch wel steeds schaarser.

Als je puur en alleen naar de totale afstand en bijbehorende hoogtemeters kijkt dan lijkt het in mijn ‘jeugdig’ enthousiasme best een te realiseren opdracht. Maar ja, het is niet de Alpe d’Huez, de omstandigheden zullen compleet anders zijn, er staan geen mensen langs de kant om me aan te moedigen, ik kan niet na elke beklimming even naar mijn appartement om me op te frissen, etc, etc. En ja, ik heb mijn zinnen gezet op drie keer. Maar wat als....

Toen ik een Griekse collega over mijn nieuwe plannen vertelde stelde hij mij de terechte vraag: “Waarom wil je dit eigenlijk?” en “Waarom nu al?”
Hij zag zichzelf toch meer voor een aantal weken op het strand van één van de Griekse eilanden liggen! 😂

Die vragen heb ik mezelf uiteraard de afgelopen weken ook gesteld. “Is het niet te snel zo na de Alpe d’HuZes?” en “Waarom zou je het überhaupt willen?”
Bij de Alpe d’HuZes was het veel meer: de achterliggende reden, zoveel mogelijk geld ophalen en op de derde plek kwam het fietsen.
Het beklimmen van de Alpe d’Huez heeft wel wat bij me los gemaakt. De overwinning op mezelf én op die berg! Vorige week sprak ik een andere collega die de Mont Ventoux in zijn gehele leven al 60(!)x heeft beklommen (Ja, je leest het goed 😉) 
En toen ik hem vroeg: “Ja, maar waarom dan?” kwam hij met een vergelijkbaar antwoord en gevoel met wat ik net hiervoor heb opgeschreven: “Om te kijken wat je in je mars hebt. Niet voor een ander, maar voor jezelf!” en “Bovenaan de top geraken na de strijd met de berg”. In het Engels klinkt het zelfs nog iets krachtiger: “Beat the mountain!”

Als deze laatste gedachten de komende tijd de overhand op mijn twijfelmomenten gaan krijgen dan komt het goed. En zo niet, dan blaas ik het af en zien we later wel weer een keer.  

Om tot slot dit verhaal met nog iets extra moois af te sluiten: afgelopen donderdag werd tijdens de Tour de France de Alpe d’Huez beklommen. Pak je vergrootglas er maar even bij, maar de namen van Marianne en Francis waren gewoon nog zichtbaar op de weg! 😍
(dank Bas voor je scherpe blik en Marcel voor het zoeken naar het desbetreffende tv-moment!)