92. Hé malloot!

Er is een Provençaals gezegde dat luidt:

"N'est pas fou qui monte au Ventoux, mais est bien fou qui y retourne"

"Je bent niet gek als je de Ventoux beklimt, maar gestoord als je het nog eens doet"

Twee verhalen geleden schreef ik over de uitdaging om op 1 dag vanuit drie verschillende dorpen de Mont Ventoux te beklimmen. En laat daar nou in 1988 ook een genootschap voor zijn opgericht: ‘Le Club des Cinglés du Mont Ventoux’. Om tot dit gezelschap van wielrenners toegelaten te worden moet je dus via drie verschillende kanten omhoog. Na gedane zaken heb je 137 km afgelegd en 4.400 m geklommen. Is je dat gelukt en kun je dat bewijzen met een gestempelde kaart, dan krijg je van de voorzitter van de club een oorkonde, een medaille en de fel begeerde titel ‘Cinglé du Mont Ventoux’, wat zoiets betekent als ‘Malloot van de Mont Ventoux’.  😊

Dus deze ‘aankomend malloot’ heeft zich twee weken geleden ingeschreven en vorige week kreeg ik de stempelkaart met de instructies vanuit Frankrijk thuisgestuurd:
    

De stempels zijn te halen bij de plaatselijke bakker of het Office de Tourisme in de drie dorpen. En op de top moet je even stoppen bij het souvenirwinkeltje of het naastgelegen restaurant. Vervolgens de tijd erbij schrijven en weer op de fiets stappen.
En als het goed is ziet mijn stempelkaart er eind augustus dan ook zo ongeveer uit: