94. Hetzelfde, maar toch anders

Langzaam maar zeker komt het dichterbij, het aftellen is ook voor dit doel alweer begonnen. Nog maar 3 weken en dan zit ik in de auto richting de Provence.

Zoals al eerder geschreven zal het anders worden dan begin juni. Uiteraard zullen er mensen zijn die denken: ‘Ja, maar het is toch gewoon weer met je racefiets een berg op’. Inderdaad, helemaal gelijk. Maar daar houdt de overeenkomst dan ook wel op.

Het begint eigenlijk al bij de voorbereiding. In een veel korter tijdsbestek moet alles bedacht en uitgezocht worden. Nu heb ik natuurlijk wel de ervaring van een soortgelijk ‘project’, maar hoe dan ook vergt het tijd en energie en zijn de omstandigheden anders. 

En de dag zelf zal ook echt anders zijn: deze keer niet samen met mijn fietsmaten, geen gezamenlijke start in het donker met heul veul andere fietsers en wandelaars, geen ‘aanmoedigers’ langs de kant van de weg, niet elke keer een stop in het appartement voor eten, drinken, omkleden, opfrissen en een bezoek aan het kleine kamertje. 😊

Wat betreft de eerste twee van het appartement-rijtje: het zal minder fijn fietsen, maar ik ben van plan om eten en drinken in een rugzak mee te nemen. Nu lees ik wel in verhalen dat andere fietsers bij aankomst in één van de drie dorpen zo’n heel bord spaghetti wegwerken, maar ik denk niet dat dat voor mij zo goed zal zijn. Ik houd het maar bij mijn eigen eten, daarvan weet ik dat mijn lichaam het kan verdragen. Elk half uur iets eten in plaats van in 1 keer een hele hoop. Ik zal trouwens van te voren toch wel al genoeg pasta binnenkrijgen, want ik ben wederom van plan om de dagen ervoor koolhydraten te gaan stapelen. 💪

Dan het omkleden en opfrissen: in mijn rugzak zal ik ook plek in moeten ruimen voor droge, warme, koelere en winddichte kleren. Niet alleen kan er een groot verschil zijn in temperatuur tussen boven en beneden en ’s ochtends en ’s middags, maar ook de ‘Mistral’ kan een rol gaan spelen: dit is de relatief koude en droge wind in het Rhône dal die voor temperatuurdalingen en windstoten zorgt.

En voor het laatste uit de opsomming: op het kale maanlandschap zal het lastig zijn, maar in het bos zal ik toch wel ergens een plekje kunnen vinden om rustig te gaan zitten. 😁

Oh ja, en om ook niet te vergeten: powerbanks, voor het opladen van mijn telefoon, fietscomputer en fietslampjes. Ik zou het toch erg jammer vinden als ik mijn trouwe supporters in Nederland niet op de hoogte kan blijven houden van mijn vorderingen die dag.
Ik bedenk me net dat het ook handig zou zijn als ik die powerbanks ook op mezelf zou kunnen aansluiten voor wat extra energie. 😂

Maar al deze verschillen en uitdagingen maakt het juist ook weer zo mooi: een andere voorbereiding, een andere soort beklimming, een andere dynamiek... Ik zou bijna willen dat de komende drie weken nu al voorbij zijn. 😉