99. Stil

Vandaag was het tijd voor de ‘verkenningstocht’.

Ik ben eerst naar Bédoin gereden om de startplek te bekijken, want ’s ochtends vroeg is het in het donker toch lastig(er) zoeken.
Toen ik het dorpje naderde viel het me op dat het wel heel erg druk was. Zeven grote parkeerplaatsen stonden vol met auto’s. “Jeetje, gaan er elke dag zoveel mensen die berg op?”. Toen ik echter de gemiddelde leeftijd inschatte, moest er toch echt iets anders te doen zijn. En ja hoor, het was de wekelijkse maandag-markt. 😊
Zwoegend door de mensenmeute kwam ik uiteindelijk bij de in verhaal 93 genoemde fontein en startstreep aan:

Dus hier zal de tocht beginnen!

Daarna ben ik het Bureau d’Information Touristique binnengelopen om alvast de eerste stempel te vragen. Want ja, de kans is heel erg groot dat de winkels nog gesloten zijn als ik op de fiets klauter.

En toen was het tijd voor de beklimming (met de auto 😉).
Na een paar kilometer kwam ik in het bosgedeelte aan. Ik weet dat mijn mond niet altijd stilstaat, maar deze keer kon je een speld horen vallen in de auto (hardop praten terwijl er niemand naast je zit is überhaupt wel een beetje gek natuurlijk).
Linksom, rechtsom, bochtje hier, bochtje daar, smalle weggetjes, stijl omhoog, …. Ik werd er gewoon stil van. Het was erg indrukwekkend. En toen ik al die fietsers bezig zag dacht ik: ach, 1 keer omhoog is ook al goed. 😊

Na het bos begon het kale stuk. En inderdaad: een compleet ander landschap. En ook hier heb ik lange tijd sprakeloos rondgekeken.

Voordat ik de top bereikte ben ik trouwens nog gestopt bij het ‘Tommy Simpson’-monument. Voor de ‘Tour de Francers’ onder ons: tijdens de Tour etappe van 13 juli 1967 bezweek wielrenner Tommy Simpson 1,4 kilometer voor de top en overleed. Er gaan verschillende verhalen de ronde over zijn doodsoorzaak: een hartaanval, de fles alcohol die hij in Bédoin zou hebben gedronken, amfetamine, uitputting of een combinatie van deze factoren.

Uiteraard is dit niet echt een anekdote waar je heel vrolijk van wordt, maar als je de Mont Ventoux en de Tour de France in 1 adem noemt, dan hoort daar Tommy Simpson ook bij.

Om mijn verhaal toch nog met een glimlach op jullie mond te laten eindigen:
Voordat corona aanbrak ging ik de laatste jaren in augustus een week naar de Franse Alpen. En aangezien op dat moment de Sinterklaas lekkernijen al in de winkels lagen, trakteerde Caroline mij op een zak pepernoten. En geheel volgens deze traditie kreeg ik vorige week van Caroline …… inderdaad: een zak pepernoten!
En vandaag zijn deze pepernoten dus op de Mont Ventoux geweest! 😁